Hij heeft alle seizoenen al een paar keer doorlopen. Zelfs bij storm houdt hij zich staande. Alsof hij daarmee zegt: mij krijg je niet om. En dat doet mij goed. Want die steun had ik precies nodig, merk ik nu.
Ook al zit er geen beweging in, hij deint wel met mijn stemming mee. Want wanneer ik verdrietig ben, mag ik ‘m aanstaren. Wanneer ik trots ben, mag ik met hem poseren. Wanneer ik gestrest ben, mag ik tegen hem aanschoppen. Praten zit er ook niet in. Daarentegen is hij wel veelzeggend. Want als ik onze kinderen mis, helpt hij mij herinneren hierin actie te ondernemen.
En dan doel ik op die ene paal achter ons huis. Met erop genageld de plaatsnaambordjes waar onze kinderen wonen. Nadat ze allen in korte tijd een eigen woning betrokken, hebben mijn partner en ik deze paal samen met hen een plek gegeven, centraal in onze tuin.
We zijn ondertussen vier jaar verder en de paal werkt nog steeds. Alle dagen heb ik even contact. Fijn om je in ons midden te hebben!