Dinsdagmorgen, even na negenen. Ik kruip achter mijn pc. De voorbereiding voor een urn bijzetting wacht op mij. Ik ervaar deze morgen direct fijne inspiratie. En dat is oprecht welkom. Want, ook al is het mijn werk, ook al is het mijn passie, dit vakgebied is en blijft een bijzondere materie. Helemaal omdat het ditmaal over de urn bijzetting van mijn tante gaat.

In de dagen na het overlijden van mijn tante stond de orchidee symbool voor wie zij was. Een vrouw die kleurrijke vrolijkheid bij zich droeg en tegelijkertijd zo puur was als het wit van de witste orchidee. Daarom besluit ik om bij de urn ceremonie op deze prachtige bloem voort te borduren.

De urn van mijn tante wordt bijgezet in het graf van haar echtgenoot. De bestaande steen is aangepast. In plaats van één hand staan er nu twee handen op. Twee die naar elkaar reiken. Het duidt op het weerzien van mijn oom en tante. Prachtig!

Het laat mijn gedachten dwalen. Naar háár oude handen. En naar haar naasten. Hoe zij op de dag van de crematie om haar heen stonden, met in hún hand een orchidee. Eén voor één namen zij de tijd om haar te bedanken. Daarna hebben zij haar er liefdevol mee toegedekt. Ik krijg er weer kippenvel van.
Ik dwaal verder. Naar de genodigden, die op hun beurt bloemen bij haar kist neerlegden. Even zo liefdevol.
Het brengt mij naar wie mijn tante was. Naar hoe zij in het leven stond. Ik beeld mij een orchidee in en ik zie mijn tante voor me. En het klopt.
Dan plaats ik mijn handen weer boven de toetsen. Het is alsof de orchidee mij door mijn tekst heen leidt. Ik hoef de symboliek niet ver te zoeken.

Vervolgens laat ik het even voor wat het is. Er wachten namelijk nog enkele andere zaken. Zoals het vullen van de kasten. Ik fiets naar de winkel en kom naast de boodschappen thuis met een ….orchidee!
Deze krijgt een mooi plekje. Iedere dag die volgt kijk ik er naar. En telkens bezorgt dit wonderlijke natuurschoon mij een warme golf van binnen.
Op de dag van de urn bijzetting staat diezelfde orchidee bij het graf, op mijn tantes plantentafeltje. Daar is de bloem getuige van een liefdevol samenzijn. Eén met een pure traan en een kleurrijke glimlach…